Ευσταθόπουλος_Το πρόγραμμά μου για το ΕΚΠΑ

 Ευστάθιος Π. Ευσταθόπουλος

Καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Ακτινοφυσικής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)

• Υπεύθυνος της Μονάδας Ακτινοφυσικής και Υπεύθυνος Ακτινοπροστασίας στο Ακτινολογικό Εργαστήριο και στο Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής στο Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν».
• Διευθυντής και Πρόεδρος της Ειδικής Διατμηματικής Επιτροπής στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Νανοϊατρική”, Ιατρική Σχολή και Τμήμα Φαρμακευτικής του ΕΚΠΑ.

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Γεννήθηκε το 1965 στον Πειραιά και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στο Πρότυπο Δημοτικό Σχολείο της Ραλλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ιατρική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Surrey στην Αγγλία.

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία, αμέσως μετά έλαβε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Φυσικού Νοσοκομείων – Ακτινοφυσικού Ιατρικής.

Εργάστηκε αρχικά στο Ιατρικό Διαγνωστικό Κέντρο Πειραιά «Ιπποκράτης» στην Νίκαια και στη συνέχεια στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο για 10 χρόνια.

Το 2003 εκλέχθηκε Λέκτορας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και τοποθετήθηκε στο Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας στο Π.Γ.Ν. «Αττικόν» στο Χαϊδάρι, ενώ το 2016 προήχθη στη βαθμίδα του Καθηγητή. Είναι υπεύθυνος της Μονάδας Ακτινοφυσικής και παρέχει κλινικό έργο στο Νοσοκομείο και είναι Υπεύθυνος Ακτινοπροστασίας για όλες τις ακτινολογικές μονάδες και τη μονάδα Πυρηνικής Ιατρικής.

Διδάσκει σε προπτυχιακό επίπεδο στην Ιατρική Σχολή (4ο έτος, διαλέξεις στο μάθημα της Ακτινολογίας) και στο τμήμα Νοσηλευτικής (2ο έτος, το μάθημα “Ακτινοπροστασία”). Επί πλέον, διδάσκει σε τέσσερα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών, τρία της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ (Ιατρική Φυσική, Επεμβατική Ακτινολογία, Ενδο-αγγειακές τεχνικές στην αντιμετώπιση των αγγειακών παθήσεων), καθώς και στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ιατρική Φυσική του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η έρευνά του επικεντρώνεται στη δοσιμετρία εξετάσεων με ακτίνες-x ασθενών και προσωπικού και την ποσοτικοποίηση του κινδύνου καρκινογένεσης, στην απεικόνιση της καρδιάς και των αγγείων, στην ανίχνευση της ευάλωτης αθηρωματικής πλάκας στα αγγεία και στις εφαρμογές της νανοτεχνολογίας στην υγεία. Τα αποτελέσματα της έρευνας του έχουν δημοσιευθεί στα πιο σημαντικά διεθνή επιστημονικά περιοδικά του γνωστικού του αντικειμένου. Έχει δημοσιεύσει (μαζί με συνεργάτες) 110 πρωτότυπες εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, οι οποίες έχουν λάβει περισσότερες από 2400 αναφορές σε διεθνή άρθρα και βιβλία (https://scholar.google.gr/citations?hl=en&user=xt9Uy7gAAAAJ). Έχει συγγράψει τέσσερα κεφάλαια σε επιστημονικά βιβλία. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από 100 ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια και έχει δώσει περισσότερες από 50 προσκεκλημένες διαλέξεις σε επιστημονικά συνέδρια.

Το 2018 σχεδίασε και οργάνωσε σε συνεργασία με τον Καθηγητή κ. Κ. Δεμέτζο από το Τμήμα Φαρμακευτικής και την Αναπλ. Καθηγήτρια κ. Μ. Γαζούλη από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, ένα νέο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών με αντικείμενο “Νανοϊατρική”, στο οποίο είναι Διευθυντής και Πρόεδρος της Ειδικής Διατμηματικής Επιτροπής. Το πρόγραμμα αυτό είναι το μοναδικό μέχρι σήμερα στην Ελλάδα στο εν λόγω γνωστικό αντικείμενο.

Είναι Επιστημονικός Υπεύθυνος των προγραμμάτων e-learning του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, «Εισαγωγή στη Νανοϊατρική” (https://elearningekpa.gr/courses/eisagwgh-sth-nanoiatrikh), “Nanotechnology and Nanomedicine” (http://elearninguoa.org/courses/nanotechnology-nanomedicine), “Basic Principles of nanotechnology applications in Health Sciences” (https://elearninguoa.org/course/health-nanotechnology-nanomedicine/basic-principles-nanotechnology-applications-health) και “Nanomedicine: Applications in diagnostics and surgery” (https://elearninguoa.org/course/health-nanotechnology-nanomedicine/nanomedicine-applications-diagnostics-and-surgery).

Είναι μέλος της Επιτροπής Ακτινοπροστασίας της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιαγγειακής και Επεμβατικής Ακτινολογίας (CIRSE). Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Νανοτεχνολογίας στις Επιστήμες Υγείας (ΕΛΕΝΕΠΥ, HSnanoHS, www.hsnanohs.eu). Είναι επίσης μέλος στις ακόλουθες επιστημονικές εταιρείες: Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιαγγειακής και Επεμβατικής Ακτινολογίας (CIRSE, www.cirse.org), Ευρωπαϊκή Ακτινολογική Εταιρεία (ECR), Ένωση Φυσικών Ιατρικής Ελλάδος (www.efie.gr), Ελληνική Εταιρεία Επεμβατικής Ακτινολογίας.

Είναι Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά.

Ήταν μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων ΔΕΠ) από το 2007, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και του Προεδρείου από το 2010, στην αρχή Ειδικός γραμματέας και στη συνέχεια Αντιπρόεδρος, ενώ τις περιόδους 2013-2014 και 2017-2019 υπηρέτησε ως Πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ (την περίοδο 2015-2016 δεν υπήρξε συγκροτημένο προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ) θέτοντας ως προτεραιότητα της Ομοσπονδίας την καθημερινότητα των συναδέλφων Πανεπιστημιακών (όπως το μισθολογικό), παράλληλα με τη συγκρότηση ενός πλαισίου προτάσεων για την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων, προτάσεις οι οποίες έγιναν πλειοψηφικές σε πανελλαδικό επίπεδο.

Είναι αθλητής στο σκάκι (τα τελευταία δύο χρόνια αθλητής του Σκακιστικού Ομίλου Ηρακλείου, ομάδα της Α’ Εθνικής) από το 1979 και Αντιπρόεδρος (από το 2008) της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας.

 

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ

ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Απρίλιος 2019

Το ΕΚΠΑ οδηγός των εξελίξεων στην Ανώτατη Παιδεία

Έχοντας ήδη συμπληρώσει 180 χρόνια ζωής και λαμπρής λειτουργίας, το ΕΚΠΑ έχει καταξιωθεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας και της διεθνούς κοινότητας. Το ΕΚΠΑ οφείλει να μετατραπεί από ουραγό σε οδηγό των εξελίξεων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, οφείλει να είναι αυτό που θα πρωτοστατήσει, ώστε τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να είναι εκείνα, τα οποία θα σχεδιάζουν την πολιτική του αύριο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι απλώς αποδέκτης και εκτελεστής της πολιτικής του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας.

Το ΕΚΠΑ πρέπει άμεσα να αλλάξει. Πρέπει να αναδείξει το όραμα του. Πρέπει να απελευθερώσει τις τεράστιες δυνάμεις που διαθέτει.

 

Τί Πανεπιστήμιο θέλουμε;

• Ελεύθερο, Αυτόνομο, Ανεξάρτητο Πανεπιστήμιο.
• Με Αξιοκρατία, Αξιολόγηση, Διαφάνεια και Κοινωνική Λογοδοσία.
• Πανεπιστήμιο με ποιότητα και διεθνή αναγνώριση που συνδυάζει εκπαίδευση και έρευνα και προσφέρει τη δυνατότητα στα μέλη και στους φοιτητές του να διακριθούν.
• Σταθερή -θεσμικά κατοχυρωμένη- χρηματοδότηση βάση του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου (Επιβράβευση – Ανταποδοτικότητα).
• Ευέλικτη διαχείριση των εσόδων του με ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο
• Αποδοχές οι οποίες να αντανακλούν την αξία και το επίπεδο του έργου των ακαδημαϊκών λειτουργών (σύμφωνα και με τις αποφάσεις του ΣτΕ που έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα).
• Σταθερή επαναπροκήρυξη όλων των θέσεων όσων αφυπηρετούν και όσων δεν αποδέχονται τον διορισμό τους
• Διασύνδεση με την κοινωνία και την ιδιωτική πρωτοβουλία.
• Ηγέτης στην κοινωνία, συνδιαμορφωτής της πολιτικής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι εκτελεστής πολιτικών αποφάσεων.
• Μεγιστοποίηση της συνεργασίας μεταξύ των Σχολών και συνέργειες με τα άλλα Πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα της ημεδαπής και της αλλοδαπής.

Α. Οι στόχοι μας

1. Να πετύχουμε την αυτονομία του Πανεπιστημίου, η οποία παρά τη ρητή αναφορά στο Σύνταγμα ότι τα Πανεπιστήμια είναι αυτοδιοίκητα Ιδρύματα, αυτό παραμένει κενό περιεχομένου. Η αυτονομία δε μπορεί να είναι θεσμική αν δεν είναι ταυτόχρονα και οικονομική.
2. Να πετύχουμε τη χρηματοδότηση από την Πολιτεία που έχει ανάγκη το Πανεπιστήμιο για να λειτουργήσει σε υψηλό επίπεδο ποιότητας αντάξιο της φήμης και της ιστορίας του. Είναι γνωστό ότι τα Πανεπιστήμια έχουν υποστεί μειώσεις στη χρηματοδότηση που λαμβάνουν από την Πολιτεία της τάξης του 75% τα τελευταία χρόνια της κρίσης, μολονότι η ύφεση της οικονομίας δεν ξεπερνά το 30% το αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Το μοντέλο χρηματοδότησης που ισχύει σήμερα είναι αποτυχημένο και δε μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των Πανεπιστημίων.
3. Να επιτύχουμε αξιοπρεπείς αποδοχές των Πανεπιστημιακών Καθηγητών. Οι αποδοχές των Καθηγητών -όλων των βαθμίδων- Πανεπιστημίου στη χώρα μας είναι σε εντυπωσιακά χαμηλά επίπεδα. Είναι ενδεικτικό ότι η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο θέμα αυτό. Η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αξιακά δεν πρέπει να δεχτεί αυτό το φαινόμενο. Η Πολιτεία οφείλει να σεβαστεί τις αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων που μας δικαίωσαν μετά από ενέργειες στις οποίες πρωτοστάτησα. Στο όραμα μου για το ΕΚΠΑ συμπεριλαμβάνεται ο στόχος το διδακτικό αλλά και όλο το υπόλοιπο προσωπικό να αισθάνεται αξιοπρέπεια, ασφάλεια και υπερηφάνεια να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο. Και το θέμα των αποδοχών είναι σημαντικό σε αυτό. Δεν το θέτω μόνο υπό τη στενή έννοια της διεκδίκησης κάποιων αυξήσεων ή αναδρομικών (που ήδη πετύχαμε, στο οποίο πρωτοστάτησα ως πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ και για το οποίο είμαι περήφανος), το οποίο βέβαια καθόλου ασήμαντο είναι. Ακόμη περισσότερο, θέλω να το αναδείξω ως ένα διαρθρωτικό και αξιακό ζήτημα. Μια πολιτική που θα βελτιώσει την ποιότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διότι η επένδυση στα πανεπιστήμια ξεκινάει από την επένδυση στους πανεπιστημιακούς. Θα πρέπει να πείσουμε την πολιτεία ότι Πανεπιστήμια με Καθηγητές και προσωπικό που έχουν τις σημερινές αποδοχές δεν λειτουργούν πουθενά στον Δυτικό κόσμο. Οφείλουμε να επιδιώξουμε να γίνει προτεραιότητα για την ελληνική πολιτεία να επαναφέρει την αξία του έργου των Πανεπιστημιακών σε αξιοπρεπή επίπεδα.
4. Να εξασφαλίσουμε νέες θέσεις ΔΕΠ. Κάθε ζωντανός οργανισμός, χωρίς να ανανεώνεται με νέο αίμα και νέα κύτταρα, γερνάει γρήγορα και οδηγείται νωρίτερα στο θάνατο. Απαιτούνται νέες θέσεις μελών ΔΕΠ και ερευνητικού προσωπικού για να καλύψουν τα τεράστια κενά που έχουν δημιουργηθεί. Επί πλέον πρέπει να ανακοπεί το «brain drain» και η πριμοδότηση των ξένων χωρών από τη χώρα μας με υψηλότατου επιπέδου επιστημονικό προσωπικό που έχει εκπαιδευτεί με τους κόπους και τα χρήματα της ελληνικής κοινωνίας.
5. Να συμβάλλουμε ουσιαστικά ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο των Πανεπιστημίων ,το οποίο να ανταποκρίνεται στα δεδομένα και στις συνθήκες της εποχής για ένα σύγχρονο, διεθνοποιημένο, φιλελεύθερο Πανεπιστήμιο, με αξιολόγηση, αξιοκρατία, διαφάνεια, κοινωνική λογοδοσία, ανοιχτό στην κοινωνία και σε άμεση συνέργεια και αλληλεπίδραση με αυτήν. Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε, ότι πολλές μεταρρυθμίσεις (θετικές ή αρνητικές είναι πολλές φορές αμφιλεγόμενο ανάλογα και με τις θέσεις του καθενός) απέτυχαν να εφαρμοστούν λόγω της έλλειψης συναίνεσης από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα. Μόνο το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών μπορεί να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας εκ μέρους των Πανεπιστημίων και οφείλει να το πραγματώσει. .
6. Εκπαίδευση. Επιδίωξη για πρωτοπορία στην εκπαίδευση με συνεχή αξιολόγηση, ανανέωση και αναβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών αλλά και της μεθοδολογίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας ώστε να ανταποκρίνεται στις εξελίξεις της επιστήμης και στις σύγχρονες ανάγκες. Το Πανεπιστήμιο οφείλει να ανταποκρίνεται στο ρόλο του και στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και των παιδιών μας, αλλά και συνεχώς να βελτιώνεται με εργαλείο τη συνεχή αξιολόγηση του (τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική) στα πλαίσια του διεθνούς περιβάλλοντος.
7. Έρευνα. Να διασφαλίσουμε την ανάπτυξη του Πανεπιστημίου και των Καθηγητών του στην έρευνα. Είναι πάρα πολλά τα βήματα που πρέπει να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση, από την άμεση αλλαγή του πλαισίου διαχείρισης των ερευνητικών κονδυλίων, έως τη δημιουργία και τη χάραξη μιας ουσιαστικής ερευνητικής πολιτικής σε επίπεδο Ιδρύματος.
8. Να επενδύσουμε σε σύγχρονες κτηριακές υποδομές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες εκπαίδευσης και έρευνας και να είναι προσβάσιμες από όλους (ΑΜΕΑ) πολλές από τις σχολές του ΕΚΠΑ λόγω παλαιότητας δεν καλύπτουν αυτές τις ανάγκες (δε διαθετουν οπτικοακουστικά μεσα, αιθουσες εργαστηριων κλπ) και όλα τα κτηρια χρειάζονται συντήρηση. Να προφυλάξουμε τις Σχολές από την ανομία με επαρκή φύλαξη.
9. Ουσιαστικές συνεργασίες με διεθνή πανεπιστήμια με ανταλλαγή τεχνογνωσίας, χρήση υποδομών, κοινά μαθηματα και μεταπτυχιακά προγράμματα.
10. Κοινωνική – Πολιτιστική παρουσία. Το Πανεπιστήμιο οφείλει να είναι σε στενή επικοινωνία με την κοινωνία αλλά και την πολιτιστική δραστηριότητα.

Β. Οι βασικές μου Θέσεις

1. Αυτονομία του Πανεπιστημίου σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο
   • Άμεση χρηματοδότηση του ΕΚΠΑ από την Πολιτεία ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρει. Δε χρειαζόμαστε «κρατική επιχορήγηση». Δε θέλουμε η χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου να εξαρτάται από την πολιτική του εκάστοτε Υπουργού. Θέλουμε να αποτιμηθεί το κόστος εκπαίδευσης των φοιτητών που ζητά η Πολιτεία να εκπαιδεύσουμε και αυτό να καθορίζει αυτόματα τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων. Προφανώς αυτό είναι ανάλογο με τον αριθμό των φοιτητών που εισάγονται αλλά πρέπει παράλληλα να συναρτάται και με την αξιολόγηση του Πανεπιστημίου.
   • Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών. Θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για την ανάπτυξή τους, αλλά παράλληλα να είναι και υπό συνεχή αξιολόγηση. Όχι μόνο δε πρέπει να αφαιρέσουμε ή να περιορίσουμε τη δυνατότητα λειτουργίας τους με δίδακτρα, αλλά πρέπει να αναζητήσουμε και νέους πόρους χρηματοδότησης. Η επιπρόσθετη αμοιβή των διδασκόντων σε αυτά, στο πλαίσιο που συμβάλλει στο υψηλό επίπεδο ποιότητας των σπουδών που παρέχουν, δεν πρέπει να αποθαρρύνεται. Θα πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειες του Πανεπιστημίου να παρέχει προγράμματα συνδεδεμένα με τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, τόσο ελληνόφωνα όσο και ξενόγλωσσα.
   • Ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα. Θα πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα στο πλαίσιο της ανεξαρτησίας και αυτονομίας, με απόφαση της Συγκλήτου να οργανώνουμε ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα. Θα μπορούμε έτσι να εισάγουμε αλλοδαπούς φοιτητές και με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει ν’ αναπτυχθεί μια υψηλής ποιότητας «εκπαιδευτική βιομηχανία» στη χώρα μας, η οποία σύντομα θα γίνει ένας σημαντικός διεθνής πόλος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Σημειώνεται ότι η κομβική θέση που κατέχει η χώρα μας στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μεσόγειο καθώς και οι παραδοσιακά άριστες σχέσεις της με τις περισσότερες αραβικές χώρες. Αυτό το μέτρο δε θα μπορέσει να αποδώσει άμεσα, αλλά εκτιμάται ότι εάν τα Πανεπιστήμια αναπτύξουν ξενόγλωσσα προγράμματα, μέσα σε 5-10 χρόνια θα αποτελούν μια πολύ σημαντική πηγή εσόδων για αυτά και για την ελληνική οικονομία. Παράλληλα θα δημιουργηθεί ένα σημαντικό πλήθος αλλοδαπών που θα έχουν εκπαιδευτεί στα ελληνικά Πανεπιστήμια με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα.
   • Γραφείο διασύνδεσης για την ενημέρωση ξένων φοιτητών για το ΕΚΠΑ (πληροφορίες για διαμονή, πρόσβαση κλπ) αλλά και για σύνδεση των αποφοίτων με το Πανεπιστήμιο, συστάσεις για έρευση εργασίας, επικοινωνία με ιδιωτικούς φορείς για θέσεις εργασίας και προώθηση των αποφοίτων μας
   • Εκπαιδευτικά προγράμματα εξ’ αποστάσεως. Θα πρέπει να αναπτύξουμε προγράμματα εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, τόσο ελληνόφωνα όσο και ξενόγλωσσα (όπως το ΕΑΠ). Είναι προφανή τα πλεονεκτήματα και δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.
   • Διά Βίου Μάθηση. Θα πρέπει να ενισχυθεί και να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξη τέτοιων προγραμμάτων.
   • Εταιρείες έντασης γνώσης (spin-off) και νεοφυείς επιχειρήσεις (start-ups). Θα πρέπει να ενισχυθεί επί της ουσίας η επιχειρηματικότητα. Γραφειο βοήθειας, προώθησης και αξιοποίησης διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και πατεντών. Fundraising προς όφελος του Πανεπιστημίου μας. Είναι τόσο προφανή τα πλεονεκτήματα που δε χρειάζεται ν’ αναλυθούν ειδικότερα.
   • Αξιολόγηση. Να αξιολογούμαστε τόσο για την εκπαιδευτική μας λειτουργία από την ΑΔΙΠ, όσο και για την διοικητική/οικονομική λειτουργία από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
   • Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία. 1) Τα Νοσοκομεία Αρεταίειο και Αιγινήτειο είναι τα μόνα σήμερα αμιγώς Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία της χώρας, καθώς ανήκουν στο ΕΚΠΑ και η χρηματοδότηση τους βαρύνει αποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η οικονομική στενότητα στην χρηματοδότηση έχει αναγκάσει την διοίκηση του Αρεταιείου να προχωρήσει σε επώδυνα μέτρα, όπως σύμπτυξη νοσηλευτικών θαλάμων κ.ά., που πρακτικά μειώνουν σε απαράδεκτο βαθμό τη λειτουργικότητα του Νοσοκομείου. Καθορισμός σταθερής επιχορήγησης από την Πολιτεία και λειτουργική ενοποίηση (ιατρική κάλυψη) με το Νοσοκομείο Αλεξάνδρα. 2) Δημιουργία αμιγώς Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων με την ανάπτυξη και επέκταση του Λαϊκού Νοσοκομείου σύμφωνα με τα σχέδια τα οποία είχε μεριμνήσει ο τέως Πρύτανης Γ. Μπαμπινιώτης (υπενθυμίζεται ότι το ακίνητο που στεγάζεται το «Λαϊκό» ανήκει στο ΕΚΠΑ). 3) Θεσμοθέτηση νέων οργανισμών λειτουργίας για το Αττικό Νοσοκομείο αλλά και όλα τα Νοσοκομεία τα οποία διαθέτουν Πανεπιστημιακές Κλινικές/Εργαστήρια (Λαϊκό, Ιπποκράτειο, Αλεξάνδρα, Ευαγγελισμός, Α. Συγγρός, Γ. Γεννηματάς, ΚΑΤ, Αγ. Όλγα, Σισμανόγλειο). 4) Εφαρμογή στο Αττικό και επέκταση και στα υπόλοιπα Νοσοκομεία του Πανεπιστημιακού Αναπληρωτή Διοικητή Ακαδημαϊκών Υποθέσεων. Η συγκεκριμένη ρύθμιση νομοθετήθηκε με πρόταση της ΠΟΣΔΕΠ και του Συλλόγου ΔΕΠ επί Προεδρίας μου.

2. Ανθρώπινο δυναμικό.
   • Αποδοχές. Δημιουργία ενός ουσιαστικού ενιαίου ειδικού μισθολογίου, το οποίο θα αποκαθιστά τις αδικίες που προέκυψαν μετά τους αυθαίρετους και αναιτιολόγητους διαχωρισμούς που συνέβησαν στα επιμέρους ειδικά μισθολόγια από το 2008 και μετά και θα τοποθετεί τις αποδοχές των Πανεπιστημιακών Καθηγητών αλλά και του υπόλοιπου προσωπικού σε επίπεδα αξιοκρατίας σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα,. Η εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ με επαναφορά των αμοιβών μας τουλάχιστον στα επίπεδα προ του 2012 αποτελεί για εμένα ένα προσωπικό στοίχημα! Επί πλέον, πρέπει να θεσμοθετηθεί η δυνατότητα επιπλέον αμοιβής από όλων των ειδών τα προγράμματα που θα παρέχει το Πανεπιστήμιο (εκπαιδευτικά, ερευνητικά, διά βίου μάθησης κ.λπ.).
   • Βαθμίδες μελών ΔΕΠ. Να διεκδικήσουμε την επαναφορά της βαθμίδας του Λέκτορα.
   • Θέσεις μελών ΔΕΠ. Όλες οι θέσεις που κενώνονται λόγω παραίτησης ή αφυπηρέτησης να επιστρέφονται για προκήρυξη στα Τμήματα όπου δημιουργήθηκαν.
   • Εκλογή μελών ΔΕΠ. Τα μέλη ΔΕΠ να εκλέγονται από εκλεκτορικά σώματα με επαναφορά των τριών συνιστωσών Τομέας – Τμήμα – Εξωτερικοί, στις επιτροπές επιλογής και εξέλιξης, σε αναλογία 5-5-5. Δηλαδή το 1/3 της επιτροπής θα προέρχεται από τον Τομέα και θα είναι του ιδίου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου σύμφωνα με το μητρώο εσωτερικών εκλεκτόρων, το 1/3 θα προέρχεται μετά από κλήρωση από όλους τους υπολοίπους Τομείς και το 1/3 μετά από κλήρωση από το μητρώο εξωτερικών εκλεκτόρων ίδιου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Το εν λόγω σύστημα είχε λειτουργήσει για πολλά χρόνια με θετικά αποτελέσματα και σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ που υπηρετούν σήμερα στα ΑΕΙ ήταν το πιο επιτυχημένο. Οι εκλογές θα γίνονται σε αυστηρά συγκεκριμένες προθεσμίες. Εάν αυτές δεν τηρούνται, αυτό αποτελεί παράπτωμα για τα αρμόδια όργανα.
   • Επιστημονικοί Συνεργάτες – Μεταπτυχιακοί Υπότροφοι. Στην παράγραφο 20 του άρθρου 9 των Μεταβατικών Διατάξεων για την Ανώτατη Παιδεία του Υπ. Παιδείας που τροποποιεί τη παράγραφο 7 του άρθρου 24 του Ν.4009/2011 (Α’ 195) ορίζεται ότι «Για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών του ιδρύματος κατά τη διάρκεια των αδειών που προβλέπονται στο άρθρο 27, καθώς και κατά τη διάρκεια της αναστολής καθηκόντων, είναι δυνατή η χρήση των μη καταβαλλομένων αποδοχών για πρόσκληση επισκεπτών Καθηγητών ή Ερευνητών από Α.Ε.Ι. της αλλοδαπής και επιστημόνων του άρθρου 5 του ΠΔ. 407/80 (Α’ 112) ή του άρθρου 19 του ν.1404/1983 (Α΄ 173) ύστερα από προκήρυξη του γνωστικού αντικειμένου για τη θέση αυτή.

Προτείνουμε να επεκταθεί η δυνατότητα αυτή και να χρησιμοποιούνται οι πιστώσεις για τη πρόσληψη εκτός από Καθηγητές και Ερευνητές σε συμβάσεις έργου αντίστοιχου της αδείας και απουσίας του κάθε μέλους ΔΕΠ για τη πρόσληψη Μεταπτυχιακών υποτρόφων.

• Άσκηση ελευθέριου επαγγέλματος μελών ΔΕΠ. Θα μπορούν να συμμετέχουν και να αναπτύσσουν ελεύθερα οποιαδήποτε δραστηριότητα (απελευθέρωση άσκησης ελευθέριου επαγγέλματος), με την προϋπόθεση ότι ανταποκρίνονται πλήρως στις υποχρεώσεις τους στο Πανεπιστήμιο.
• Σχολές Επιστημών Υγείας (ΣΕΥ). Τα μέλη ΔΕΠ των ΣΕΥ, που υπηρετούν σε Νοσοκομεία, έχουν όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών ΔΕΠ των άλλων Σχολών. Για το κλινικό έργο, που παρέχουν επιπλέον του Πανεπιστημιακού τους έργου, αμείβονται ξεχωριστά από το Νοσοκομείο στο οποίο παρέχουν τις υπηρεσίες τους με ειδική αμοιβή (κλινικό επίδομα) το οποίο είναι εξευτελιστικά χαμηλό για την ποιότητα και την ποσότητα του κλινικού έργου που παρέχουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

3. Έρευνα και Αριστεία

Τα θέματα της Έρευνας είναι ζωτικής σημασίας για ένα Πανεπιστήμιο, καθώς αυτή είναι συνυφασμένη με τον ρόλο του κάθε Πανεπιστημιακού Ιδρύματος. Επί πλέον η έρευνα αποτελεί σημαντικό στρατηγικό πεδίο ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Είναι πεδίο το οποίο, εάν αναπτυχθεί σωστά, μπορεί να σταματήσει ή και να αναστρέψει το φαινόμενο του «brain drain». Χρειαζόμαστε ενισχυση της έρευνας με βραβεία και αναγνώριση και
ενίσχυση της έρευνας με εσωτερική χρηματοδότηση (βραβείο για καλύτερο
νέο ερευνητή, υποτροφίες για υποψήφιους διδάκτορες κλπ.).

Τα τελευταία χρόνια οι διαδικασίες διαχείρισης των ερευνητικών κονδυλίων έχουν γίνει απίστευτα γραφειοκρατικές σε σημείο που να εμποδίζουν τη διεξαγωγή της έρευνας και επιπλέον, κάποιες από αυτές δε συνάδουν με τους σκοπούς της έρευνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι διαδικασίες προμηθειών. Έχει υιοθετηθεί το πλαίσιο προμηθειών του δημοσίου, το οποίο αντίκειται στο χαρακτήρα και στους σκοπούς της έρευνας. Για παράδειγμα, όταν χρειάζεται ο ερευνητής να ερευνήσει τις ιδιότητες ενός υλικού, χρειάζεται να προμηθευτεί το συγκεκριμένο υλικό και όχι το φθηνότερο, όπως απαιτούν οι διαδικασίες προμηθειών του δημοσίου.

• Ο ΕΛΚΕ του Πανεπιστημίου μας τα τελευταία χρόνια στηρίζει την ίδια την ύπαρξη του Ιδρύματός μας. Όμως το καθεστώς διαχείρισης των ερευνητικών κονδυλίων έχει γίνει δυσκίνητο, γραφειοκρατικό, ακατάλληλο για την Έρευνα και για την προσέλκυση νέων ερευνητικών προγραμμάτων. Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά προς δύο κατευθύνσεις:

• Οι ερευνητές έχουμε μετατραπεί από επιστήμονες σε λογιστές και βιώνουμε απίστευτα γραφειοκρατικές διαδικασίες για να προχωρήσουμε την έρευνά μας, ενώ και το διοικητικό προσωπικό που απασχολείται στον ΕΛΚΕ ή και απ’ ευθείας στα προγράμματα ταλαιπωρείται αφάνταστα.
• Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος οι επιστημονικοί υπεύθυνοι να σταματήσουν να φέρνουν τα προγράμματά τους στον ΕΛΚΕ, να βρουν άλλους φορείς για τη διαχείρισή τους και να καταρρεύσει η χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου.

Είναι απαραίτητο αλλά και υψηλότατη προτεραιότητα να αλλάξουμε αυτό το πλαίσιο ριζικά και ο ΕΛΚΕ να αναδιαμορφωθεί. Αλλά δεν αρκεί απλώς να βελτιωθεί το υφιστάμενο πλαίσιο λειτουργίας των ΕΛΚΕ και να γίνουν πιο ευέλικτες οι διαδικασίες.

Δυστυχώς, το Πανεπιστήμιο μας, παρότι είχε μεγάλη συμμετοχή και σημαντική δυνατότητα παρέμβασης στη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που υιοθετήθηκε, δεν κατάφερε να αποτρέψει την καταστροφική εξέλιξη που μας οδήγησε στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.

Από τα παραπάνω προκύπτει ξεκάθαρα ότι για τη διαχείριση των ερευνητικών κονδυλίων, την αποσυμφόρηση του ΕΛΚΕ από την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα και με το δεδομένο ότι είναι χαρακτηρισμένος ως Φορέας Γενικής Κυβέρνησης (ΦΓΚ), καθώς αυτό δεν φαίνεται ότι μπορεί ν’ αλλάξει, θα πρέπει να βαδίσουμε σε δύο παράλληλους δρόμους με την υιοθέτηση των απαραίτητων νομοθετικών πρωτοβουλιών:

1. Την δημιουργία ενός ανεξάρτητου φορέα εκτός Γενικής Κυβέρνησης στον οποίο θα εντάσσονται εθελοντικά τα προγράμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται κυρίως από μη κρατικά κονδύλια, ενώ παράλληλα το Πανεπιστήμιο θα διασφαλίσει την απόδοση της παρακράτησης που γίνεται και σήμερα από τον ΕΛΚΕ.
2. Τη ριζική επαναδιατύπωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία του ΕΛΚΕ. Έχει αποδειχθεί ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δε λειτουργεί αποτελεσματικά και δημιουργεί συνεχώς καινούρια προβλήματα. Ήδη από τότε που πρωτοθεσμοθετήθηκε, το 2017, έχουν γίνει περισσότερες από 30 τροποποιήσεις με τροπολογίες σε διάφορους νόμους. Αυτά όμως είναι «μπαλώματα» που δεν προσφέρουν ουσιαστική βελτίωση. Πρέπει όλο το θεσμικό πλαίσιο να επανατοποθετηθεί από την αρχή.

Εννοείται ότι θα υπάρχει η δυνατότητα ο κάθε Επιστημονικός Υπεύθυνος να επιλέγει τον φορέα στον οποίο θα εντάξει το πρόγραμμά του (εφόσον διαχειρίζεται μη κρατικά κονδύλια).

Ασφαλώς, με τη λειτουργία του προτεινόμενου φορέα, θα μειωθεί η παρέμβαση της διοίκησης του Πανεπιστημίου στη διαχείριση των κονδυλίων και άρα θα περιοριστεί η «εξουσία» της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως ποιο είναι το ζητούμενο; Η διατήρηση του ελέγχου της διαχείρισης των ερευνητικών προγραμμάτων ή η απεμπλοκή αυτών από τον ασφυκτικό «κλοιό» των γραφειοκρατικών διαδικασιών του δημόσιου λογιστικού με άμεση συνέπεια την ωφέλεια της έρευνας στη χώρα; Προφανώς το δεύτερο.

Θεωρώ αυτονόητο ότι προκειμένου όλα τα παραπάνω να υλοποιηθούν χρειάζονται απαραίτητα Πρυτανικές Αρχές που δεν θα χρησιμοποιούν τον ΕΛΚΕ ως όργανο άσκησης προσωπικής επιρροής και ούτε θα συναλλάσσονται με το Υπουργείο σε μια πελατειακή λογική, εξυπηρετώντας τις πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας.

Τα θετικά αποτελέσματα μιας τέτοιας μεταρρύθμισης θα είναι πολλαπλά. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:

• Απελευθέρωση της Ακαδημαϊκής Δημιουργικότητας.
• Η ύπαρξη ουσιαστικής ελευθερίας στη διαχείριση των κονδυλίων έρευνας ώστε οι Επιστημονικοί Υπεύθυνοι να μπορέσουν επιτέλους να λειτουργήσουν ως πραγματικοί επιστήμονες και όχι ως υπεύθυνοι λογιστηρίων όπως είναι σήμερα.
• Η διασφάλιση ότι τα σημαντικά κονδύλια δεν θα διαρρεύσουν σε άλλους φορείς, αλλά θα εντάσσονται σε φορείς της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
• Η απελευθέρωση σημαντικών πόρων σε ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο είναι σήμερα εγκλωβισμένο σε απίστευτα γραφειοκρατικές διαδικασίες και η αξιοποίησή τους σε παραγωγικότερες διαδικασίες, προκειμένου το Πανεπιστήμιο να καλύψει τις άμεσες ανάγκες του.

• Χρηματοδότηση της έρευνας (και) από το ίδιο το Πανεπιστήμιο

Το Πανεπιστήμιο οφείλει να δημιουργήσει ένα εσωτερικό πρόγραμμα χρηματοδότησης της έρευνας με πολλαπλούς αποδέκτες.

• Τα μέλη ΔΕΠ: Θα πρέπει να προκηρύσσει τακτικά ερευνητικά προγράμματα, σε όλα τα ερευνητικά πεδία και γνωστικά αντικείμενα που θα απευθύνονται στα μέλη ΔΕΠ και ειδικά στα νεότερα που έχουν περιορισμένες δυνατότητες να διεκδικήσουν μεγάλα ανταγωνιστικά προγράμματα.
• Όλα τα θεματικά πεδία με έμφαση στα «μη προνομιούχα»: Επί πλέον, θα πρέπει να ενισχύσει ιδιαίτερα τα «μη προνομιούχα» επιστημονικά πεδία, όπως τις ανθρωπιστικές επιστήμες.
• Υποτροφίες για υποψήφιους διδάκτορες: Θα πρέπει να προκηρύσσονται υποτροφίες για υποψήφιους διδάκτορες ώστε να μπορούν να εκπονούνται ποιοτικά διδακτορικά χωρίς ο υποψήφιος να έχει το άγχος εξεύρεσης πόρων για την επιβίωσή του.

4. Ανομία, ασφάλεια και φύλαξη του Πανεπιστημίου και συντήρηση των υποδομών του

Τα φαινόμενα ανομίας στο Πανεπιστήμιο πολλές φορές επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργία του ΕΚΠΑ. Στην Πανεπιστημιούπολη αλλά και στα κτίρια του κέντρου (ειδικότερα γύρω από το κτίριο της Νομικής) υπάρχει εκτεταμένο το αίσθημα ανασφάλειας ειδικότερα τις νυχτερινές ώρες. Ο φωτισμός στην Πανεπιστημιούπολη είναι ανεπαρκέστατος. Προφανώς οι κλοπές καλωδίων που γίνονται σε συχνά, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι. Έχουν καταγγελθεί πολλές επιθέσεις από στοιχεία άγνωστα στην Πανεπιστημιακή κοινότητα. Ένα μεγάλο μέρος της Πανεπιστημιούπολης δεν έχει περίφραξη και οποιαδήποτε ώρα της ημέρας μπορεί να μπαινοβγαίνει ο οποιοσδήποτε. Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα εγκατάλειψης και υποβάθμισης. Δεσμευόμαστε ότι θα αλλάξουμε όλη αυτή την κατάσταση.

• Η Πανεπιστημιούπολη θα αποκτήσει επαρκή φωτισμό.
• Θα περιφραχθεί σε όλη της την έκταση και οι πόρτες της θα κλείνουν το βράδυ για τους μη έχοντες πανεπιστημιακή ιδιότητα.
• Θα αποκτήσει ικανό αριθμό φυλάκων με βάρδιες σε όλο το 24ωρο, ενώ θα υπάρχει και 24ωρη περιπολία ομάδας φύλαξης με όχημα σε όλη την έκταση της.

Η συντήρηση των υποδομών είναι πρωταρχική προτεραιότητα. Τα περισσότερα κτίρια λόγω της παλαιότητας τους έχουν τεράστια προβλήματα λειτουργίας αλλά και ασφάλειας.

Πρέπει να εξετασθεί και να σχεδιασθεί ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα συντήρησης των κτιρίων αλλά και ενεργειακής τους αναβάθμισης, καθώς είναι πολύ μεγάλα τα ποσά που δαπανώνται για τον κλιματισμό των χώρων.

Όλα αυτά έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Το Πανεπιστήμιο πολλές φορές συμπεριφέρεται σαν να έχει εγκαταλείψει τις υποδομές του.

Αυτό δε μπορεί να συνεχισθεί. Θα πρέπει όλη η Πανεπιστημιακή κοινότητα να συμβάλλει, να σχεδιάσουμε άμεσα ένα συνολικό πρόγραμμα διαχείρισης όλων αυτών των προβλημάτων, αποκατάστασης αλλά και μακροχρόνιου προγραμματισμού συντήρησης των υποδομών.

Στα παραπάνω οφείλει να συμμετάσχει αποφασιστικά και η Τεχνική Υπηρεσία του ΕΚΠΑ με την πρόσληψη του κατάλληλου προσωπικού (μηχανικών κ.α.).

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχει ανάγκη για ακόμα μεγαλύτερη αξιοποίηση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του ΕΚΠΑ, η οποία μπορεί να συνεισφέρει σημαντικούς πόρους. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί και μέσω συνεργασιών/συνεργιών με φορείς του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, Τεχνικού Επιμελητηρίου αλλά και Ιδιωτών. 

5. Διασύνδεση με την κοινωνία και την οικονομία

Το Πανεπιστήμιο μας οφείλει να έρθει σε άμεση επαφή και επικοινωνία με την κοινωνία και την οικονομία. Δράσεις προς αυτή την κατεύθυνση που είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν είναι ενδεικτικά:

• Προώθηση ενεργειών διασύνδεσης των φοιτητών μας με τις επιχειρήσεις και άλλου φορείς της οικονομίας (επιμελητήρια, επαγγελματικές ενώσεις κλπ.).
• Δημιουργία και ανάπτυξη στενών δεσμών με τους αποφοίτους μας. Ενημέρωση για την πορεία τους αλλά και στήριξη τους ιδιαίτερα στην αρχή της καριέρας τους.

6. Κοινωνική – Πολιτιστική παρουσία

Το Πανεπιστήμιο οφείλει να πρωτοπορεί στην κοινωνική αλλά και πολιτιστική δραστηριότητα, τόσο ως συμμέτοχος σε συγκεκριμένες δράσης αλλά και ως δημιουργός δραστηριοτήτων και συγκεκριμένων δράσεων όπως:

• Ανάπτυξη της κοινωνικής ζωής και κοινωνικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε καλύτερες και δελεαστικότερες συνθήκες ιδιαίτερα για τους φοιτητές μας (αλλά και για το ανθρώπινο δυναμικό του Ιδρύματος) για να λειτουργούν περισσότερο μέσα στο Πανεπιστήμιο και να μην το αντιμετωπίζουν απλώς ως χώρο που θα έρχονται για τα μαθήματα και θα φεύγουν. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορούμε να αναπτύξουμε περισσότερους και ελκυστικότερους τους χώρους συνάθροισης και πολλαπλών δραστηριοτήτων των φοιτητών (όχι απλά κυλικεία) όπου θα αναπτύσσονται και πολιτιστικά δρώμενα (μουσικά, θεατρικά, διαλέξεις κλπ)
• Συνεργατικές δράσεις με τους Δήμους στους οποίους βρίσκεται το Ίδρυμα μας (Δήμος Αθηναίων, Δήμος Ζωγράφου, Δήμος Καισαριανής).
• Άμεση συνεργασία με το Δήμο Ελευσίνας για την ανάπτυξη κοινών δράσεων στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης Ελευσίνα 2021, δράσεις που θα ωφελήσουν και το ΕΚΠΑ και την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. 

7. Οργανισμός και Εσωτερικός κανονισμός του Πανεπιστημίου

Το Πανεπιστήμιο είναι υποχρεωμένο και από τον Νόμο να έχει συντεταγμένο Οργανισμό και Εσωτερικό Κανονισμό. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχουμε τίποτα από τα δύο. Είναι σημαντικό να συνταχθεί άμεσα ο Οργανισμός του Ιδρύματος αλλά και ο Εσωτερικός Κανονισμός του. 

8. Επιμέρους προτάσεις για ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ νομοθετικού πλαισίου

Οφείλουμε να διεκδικήσουμε:

• Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα. Το πλαίσιο ίδρυσης, υλοποίησης, και λειτουργίας των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων θα πρέπει να τίθεται από το κάθε Πανεπιστήμιο ξεχωριστά, στα πλαίσια της αυτονομίας του.
• Να ενεργοποιήσουμε διαδικασίες για την πρόσκληση επισκεπτών καθηγητών. Θα μπορούσαμε για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών του ιδρύματος κατά τη διάρκεια των αδειών άνευ αποδοχών που προβλέπονται νομοθεσία, να είναι δυνατή η χρήση των μη καταβαλλομένων αποδοχών για πρόσκληση επισκεπτών καθηγητών ή ερευνητών από Α.Ε.Ι. της αλλοδαπής και επιστημόνων του άρθρου 5 του ΠΔ. 407/80 (Α’ 112) ή του άρθρου 19 του Ν.1404/1983 (Α΄ 173) ύστερα από προκήρυξη του γνωστικού αντικειμένου για τη θέση αυτή. Ή να χρηματοδοτήσουμε τη μετάκληση διακεκριμένων καθηγητών από το εξωτερικό, και να αξιοποιήσουμε και άλλες δυνατότητες προς αυτές τις κατευθύνσεις που υπάρχουν ως πρακτικές στα ξένα Πανεπιστήμια.

Συμπερασματικά, οραματίζομαι ένα Ελεύθερο, Αυτόνομο, Ανεξάρτητο Πανεπιστήμιο, με Αξιοκρατία, Αξιολόγηση, Διαφάνεια και Κοινωνική Λογοδοσία. Ένα Πανεπιστήμιο που θα είναι ηγέτης στην κοινωνία, συνδιαμορφωτής της πολιτικής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι εκτελεστής πολιτικών αποφάσεων. Ένα Πανεπιστήμιο με ποιότητα και διεθνή αναγνώριση που συνδυάζει ισοβαρώς εκπαίδευση και έρευνα, δίνει τη δυνατότητα στα μέλη  και τους φοιτητές του να διακριθούν και επιβραβεύει την αριστεία. Με σταθερή θεσμικά κατοχυρωμένη χρηματοδότηση βάσει του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου, με ευέλικτη διαχείριση των εσόδων του με ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο. Σε συνέρργια και διασύνδεση με την κοινωνία και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Με συνθήκες και αποδοχές οι οποίες να αντανακλούν την αξία και το επίπεδο του έργου των ακαδημαϊκών λειτουργών

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

1. ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

Αποτελεί στρατηγικό στόχο η αποκατάσταση των αποδοχών των Πανεπιστημιακών Καθηγητών σε επίπεδα που συνάδουν με τα υψηλά προσόντα, τα ειδικά καθήκοντα και το έργο που επιτελούν.

Είναι ενδεικτικό ότι η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο θέμα αυτό. Η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της αξιακά δεν πρέπει να δεχτεί αυτό το φαινόμενο. Η Πολιτεία οφείλει να σεβαστεί τις αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων που μας δικαίωσαν μετά από ενέργειες στις οποίες πρωτοστάτησα. Στο όραμα μου για το ΕΚΠΑ συμπεριλαμβάνεται ο στόχος το διδακτικό αλλά και όλο το υπόλοιπο προσωπικό να αισθάνεται αξιοπρέπεια, ασφάλεια και υπερηφάνεια να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο. Και το θέμα των αποδοχών είναι σημαντικό σε αυτό. Δεν το θέτω μόνο υπό τη στενή έννοια της διεκδίκησης κάποιων αυξήσεων ή αναδρομικών (που ήδη πετύχαμε, στο οποίο πρωτοστάτησα ως πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ  και για το οποίο είμαι περήφανος), το οποίο βέβαια καθόλου ασήμαντο είναι. Ακόμη περισσότερο, θέλω να το αναδείξω ως ένα διαρθρωτικό και αξιακό ζήτημα. Μια πολιτική που θα βελτιώσει την ποιότητα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διότι η επένδυση στα πανεπιστήμια ξεκινάει από την επένδυση στους πανεπιστημιακούς. Θα πρέπει να πείσουμε την πολιτεία ότι Πανεπιστήμια με Καθηγητές και προσωπικό που έχουν τις σημερινές αποδοχές δεν λειτουργούν πουθενά στον Δυτικό κόσμο. Οφείλουμε να επιδιώξουμε να γίνει προτεραιότητα για την ελληνική πολιτεία να επαναφέρει την αξία του έργου των Πανεπιστημιακών σε αξιοπρεπή επίπεδα.

Οφείλουμε να αξιοποιήσουμε όλα τα θεμιτά και νόμιμα μέσα για να πείσουμε τους Θεσμούς της Ελληνικής Πολιτείας (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία) ώστε να τοποθετηθούν οι αποδοχές των Καθηγητών Πανεπιστημίου στα επίπεδα που αξιακά πρέπει να βρίσκονται.

Ήδη έχουμε επιτύχει, το Συμβούλιο της Επικρατείας να κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές που είχαν υποστεί οι αποδοχές μας το 2012. Στη σημαντική αυτή απόφαση, στην προσφυγή συμμετείχε η ΠΟΣΔΕΠ (υπό την Προεδρία μου) αλλά και εγώ ως φυσικό πρόσωπο μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της Εκτελεστικής Γραμματείας από το ΕΚΠΑ. Η απόφαση αυτή ήταν καθοριστική για να λάβουμε τα αναδρομικά που κατατέθηκαν προ λίγων μηνών με μεγάλη βέβαια καθυστέρηση, καθώς όφειλαν να μην περικόπτουν τα αντίστοιχα ποσά τουλάχιστον από την 1/1/2015.

Ωστόσο, η Κυβέρνηση αγνοώντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, νομοθέτησε αποδοχές χαμηλότερες ακόμη κι από αυτές που είχαν κριθεί ως αντισυνταγματικές (Ν. 4472/17). Για τον λόγο αυτό έχουμε καταθέσει νέα προσφυγή στο ΣτΕ για το νέο ειδικό μισθολόγιο και αναμένουμε το 2019 την εκδίκασή της.

Για αυτό το σημαντικό θέμα των αποδοχών μας, έχω ασχοληθεί ίσως όσο ελάχιστοι. Είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και είναι τόσο συνταγματική (με βάση την απόφαση του ΣτΕ) όσο και ηθική υποχρέωση της Κυβέρνησης να θεσμοθετήσει ένα νέο ειδικό μισθολόγιο που θα ανταποκρίνεται στο επίπεδο, την αξία και τις απαιτήσεις του έργου που επιτελούν οι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές.

Προσωπικά, δεσμεύομαι ότι θα συνεχίσω αδιάκοπα να μάχομαι προς αυτή την κατεύθυνση απ’ όποια θέση κι αν βρεθώ στο μέλλον μέχρι την πλήρη αποκατάσταση των μισθών μας. Είναι θέμα αξιακό για όλους μας αλλά και για την ελληνική κοινωνία. 

 

2. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ. Ανθρωπιστική παιδεία και επιστήμη: Σχέση συγκοινωνούντων δοχείων

Η έλευση της Δ’ Βιομηχανικής Επανάστασης με τους πολύ γρήγορους ρυθμούς εξέλιξης της τεχνολογίας είναι πλέον γεγονός. Η τεχνολογική εξέλιξη ανοίγει ασφαλώς νέους δρόμους και δίνει σημαντικές δυνατότητες και προοπτικές για ένα καλύτερο αύριο. Ταυτόχρονα όμως δημιουργεί μεγάλους προβληματισμούς σχετικά με ζητήματα βιοηθικής και γενικότερα με τη διαχείριση της ισχύος που τα τεχνολογικά επιτεύγματα προκαλούν. Στο παρελθόν αναδείχθηκαν με το χειρότερο τρόπο οι αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσει η αλόγιστη χρήση των αποτελεσμάτων της τεχνολογικής προόδου (π.χ. ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία). Αναδείχθηκε συνεπώς η αναγκαιότητα της ανάπτυξης μιας νέας κουλτούρας ηθικής στην αξιοποίηση της τεχνολογίας. Η νέα αυτή κουλτούρα έχει μεγάλη σημασία να καλλιεργηθεί ιδιαίτερα στους επιστήμονες που ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες (φυσικούς, χημικούς, μαθηματικούς, μηχανικούς κλπ) αλλά και τις επιστήμες της ζωής (γιατρούς, βιολόγους κλπ) και κατά προτεραιότητα στους νέους.

Σ’ αυτές τις προτεραιότητες, το Πανεπιστήμιο ως εγγυητής του δημόσιου και του κοινωνικού συμφέροντος, και ιδιαίτερα οι ανθρωπιστικές σπουδές, έχουν να παίξουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Η ανάπτυξη της κάθε επιστημονικής ειδικότητας ξεχωριστά, παράλληλα με τις άλλες, ακόμη και τις πιο συγγενείς, έχει φανεί ότι δημιουργεί μεγάλα προβλήματα. Είναι απαραίτητη η σύγκλιση των παράλληλων τροχιών και το σπάσιμο των στεγανών που υπάρχουν. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μια νέα κουλτούρα που οφείλουμε να χτίσουμε με την ενίσχυση του ρόλου των ανθρωπιστικών σπουδών στην εκπαίδευση των φοιτητών μας η οποία θα επιδράσει και στην ίδια την διαμόρφωση της δημοκρατικής συνείδησης και των πολιτών.

Οι τελευταίοι δείκτες κατάταξης των πανεπιστημίων παγκοσμίως ανά γνωστικό/επιστημονικό πεδίο καταδεικνύουν, όπως όλοι γνωρίζετε, την κατάκτηση υψηλών θέσεων για το Πανεπιστήμιο μας στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (όπως για παράδειγμα του αντικειμένου της Αρχαιολογίας).

Επιπλέον, θα πρέπει να επισημάνω ότι η χώρα μας έχει στρατηγικό πλεονέκτημα με τη  βαθιά και τεράστια παράδοση στη θεμελίωση και στην ανάπτυξη των ανθρωπιστικών επιστημών. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες ως φορέας αξιών αποτελούν έναν από τους φάρους του ελληνικού πολιτισμού και συνιστούν μεγάλη εγγύηση για την πρόοδο της κοινωνίας μας. Πιο συγκεκριμένα, στη χώρα μας αναπτύχθηκε η φιλοσοφία, είναι από τις κορυφαίες στον κόσμο στην αρχαιολογική κληρονομιά, αλλά και παγκόσμιο κέντρο Ορθοδοξίας. Είναι δυνατόν να μην αναπτύσσουμε τέτοιες μοναδικότητες;

Αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα πρέπει να το αξιοποιήσουμε αναπτύσσοντας τις επιστήμες αυτές και τις αντίστοιχες σπουδές όχι ως άλλο ένα ξεχωριστό πεδίο απομονωμένο από το υπόλοιπο επιστημονικό γίγνεσθαι, αλλά συνδεδεμένο και σε άμεση συνέργεια και αλληλεπίδραση με αυτό. Η ενίσχυση τους από κάθε άποψη (στελεχιακή, οικονομική, ερευνητική) οφείλουμε να αποτελεί μία από τις βασικές επιδιώξεις του Πανεπιστημίου μας.