Φιλοδοξεί σε ένα Πανεπιστήμιο για Έλληνες και αλλοδαπούς φοιτητές με ποιότητα και διεθνή αναγνώριση αυτόνομο, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό. Εμφανίζεται απαισιόδοξος ως προς την αποτελεσματικότητα του νέου ακαδημαϊκού χάρτη και κατηγορεί τον υπουργό Παιδείας ότι εφήρμοσε μια «ισοπεδωτική οριζόντια πολιτική κατάργησης της Τριτοβάθμιας Τεχνολογικής εκπαίδευσης» στη χώρα.
1. Ποιο είναι το διακύβευμα των φετινών πρυτανικών εκλογών στο ΕΚΠΑ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;Το σημαντικότερο διακύβευμα κατά την άποψη μου είναι η αυτονομία του. Μόνο αποκτώντας αυτήν θα μπορέσει να γίνει ένα ουσιαστικά σύγχρονο Πανεπιστήμιο στα πρότυπα των μεγάλων Πανεπιστημίων του Δυτικού κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα δημόσια Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (π.χ. το Καίμπριτζ και η Οξφόρδη) λειτουργούν αυτόνομα. Οι παρεμβάσεις της πολιτείας σε πολλά ζητήματα ήταν καταστροφικές. Ιδιαίτερα στο τεράστιο θέμα της διαχείρισης των ερευνητικών κονδυλίων. Καταστράφηκε η λειτουργία του ΕΛΚΕ. Οι ερευνητές, αλλά και το διοικητικό προσωπικό καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανταπεξέλθουν σε όλο αυτό το ασφυκτικό γραφειοκρατικό πλαίσιο που δεν ταιριάζει με τη φιλοσοφία της έρευνας. Αλλά και σε πολλά άλλα ζητήματα. Δυστυχώς βρήκαν αρρωγό την Πρυτανική αρχή που δεν αντέδρασε και δεν προστάτευσε το Πανεπιστήμιο. Ασφαλώς η αυτονομία για να είναι ουσιαστική δεν αρκεί να είναι μόνο θεσμική, αλλά πρέπει να είναι και οικονομική. Δε θέλουμε κρατική επιχορήγηση. Θέλουμε καταβολή του κόστους των υπηρεσιών που μας ζητάει η πολιτεία. Επιπλέον, θέλουμε την ανεξαρτησία μας να ανοίξουμε κι άλλες πηγές χρηματοδότησης. Με τα κονδύλια που θα φέρουμε στοχεύουμε να στηρίξουμε την ανάπτυξη του Ιδρύματος μας, να χρηματοδοτήσουμε έρευνα, νέα διδακτορικά, να κρατήσουμε τους νέους ερευνητές μας στη χώρα μας, και τόσα άλλα.
2. Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα το ΕΚΠΑ;
Το ΕΚΠΑ, ως το ιστορικότερο Πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, οφείλει να γίνει ο οδηγός των εξελίξεων στην Ανώτατη Παιδεία. Το όραμα μας για το Πανεπιστήμιο μας πρέπει να είναι ένα αυτόνομο, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό δημόσιο Ίδρυμα, το οποίο θα προσφέρει τόσο σε Έλληνες όσο και σε αλλοδαπούς φοιτητές ευκαιρίες μάθησης και ανάπτυξης των δυνατοτήτων τους ώστε να βρουν άμεσα αξιοπρεπή εργασία στο αντικείμενο που διάλεξαν να σπουδάσουν. Θέλουμε ένα Πανεπιστήμιο με ποιότητα και διεθνή αναγνώριση που συνδυάζει ισοβαρώς εκπαίδευση και έρευνα και δίνει τη δυνατότητα στα μέλη και τους φοιτητές του να διακριθούν. Σε διασύνδεση με την κοινωνία, την έρευνα και την παραγωγή. Με διαφάνεια και λογοδοσία. Όλο αυτό το όραμα, περνάει μέσα από το άνοιγμα του Πανεπιστημίου μας στη διεθνή εκπαιδευτική και ερευνητική κοινότητα. Ξενόγλωσσα προγράμματα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών, που θα φέρουν ξένους φοιτητές στο Ίδρυμα και στη χώρα. Σύνδεση με την κοινωνία και την οικονομία. Στενή σχέση με τους φοιτητές και τους αποφοίτους μας. Ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Και τόσα άλλα που εφαρμόζονται με επιτυχία σε όλα τα μεγάλα Πανεπιστήμια του κόσμου.
Σε κάθε ανθρώπινη δράση υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Στο συγκεκριμένο θέμα το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι ο Υπουργός Παιδείας εφάρμοσε μια ισοπεδωτική οριζόντια πολιτική κατάργησης της Τριτοβάθμιας Τεχνολογικής εκπαίδευσης στη χώρα, χωρίς να έχει τεκμηριώσει με πειστικό τρόπο την αναγκαιότητα αυτής της τακτικής αντί της διατήρησης και αναβάθμισής του λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας και αποστολής του, χωρίς ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για τον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας, χωρίς να έχει προηγηθεί σχετική συζήτηση στα πλαίσια του πολυδιαφημισμένου «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» που διεξήχθη και ολοκληρώθηκε μόλις πριν ενάμιση χρόνο, χωρίς να έχουν προηγηθεί ουσιαστικές σχετικές ανοιχτές συζητήσεις στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων για τις προτάσεις και τις ενέργειες αυτές. Μακάρι να πέφτω έξω, αλλά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος ότι όλο αυτό το εγχείρημα θα έχει ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Πηγή : Alfavita